آسمان مجازی

اگه یه کم برگردیم به گذشته و معماری قدیمو نگاه کنیم، می‌بینیم آدم‌ها همیشه دنبال این بودن که فضاهای بزرگتر و بازتر داشته باشن. توی خونه‌های قدیمی، مخصوصا خونه‌های حیاط‌دار، طبیعت بیشتر کنار آدم بود. درخت، حوض، نور طبیعی… همه اینا باعث میشد خونه‌ها روح داشته باشن.

اما الان چی؟
چند نفر از ما واقعا خونه ویلایی با حیاط بزرگ داریم؟
تقریبا اکثرمون تو آپارتمان زندگی می‌کنیم، با سقف‌های ساده و چهاردیواری بسته. همین باعث شده یکی از دغدغه‌های اصلی معمارا این باشه که چطور حس طبیعت و فضاهای باز رو بیارن تو دل معماری مدرن.

کم کم با پیشرفت تکنولوژی یه سری راهکارها اومد. یکی از جذاب‌ترینش همین آسمان مجازی بود. چیزی که تونست این خلا رو تا حد زیادی پر کنه و دوباره اون حس آسمون و نور طبیعی رو به فضاهای بسته بیاره. به نظرم ورود این سقف به صنعت معماری یه نقطه عطف بود، چون هم به معمارا دست بازتری داد، هم به ما آدمای معمولی اجازه داد تو آپارتمانامون یه تیکه از آسمون داشته باشیم.